|
Een moederdagontbijt
Je kunt ook luisteren: 'Zondag is het Moederdag. Heb je al een cadeautje voor mama?' vraagt papa aan Sanne. 'Ik ga een tekening maken', zegt Sanne. Sanne pakt haar tekenschrift en viltstiften. Ze gaat aan tafel zitten. Ze tekent mama en zichzelf hand in hand. Boven hun hoofden tekent ze een hartje. 'Ik ben klaar', zegt Sanne. Papa kijkt naar de tekening. 'Hij is heel mooi. Dat zal mama leuk vinden'. Sanne glundert van trots. 'Ik zal hem zolang voor je bewaren. Anders vindt mama hem misschien', zegt papa. Papa rolt de tekening op en legt hem in de boekenkast. 'We staan zondag vroeg op. We maken voor mama een moederdagontbijt. En dan leg je de tekening erbij', zegt papa. 'Joepie! Dat is goed', zegt Sanne. Eindelijk is het zondag. Papa is om acht uur opgestaan. Hij gaat Sanne wakker maken. 'Sanne wakker worden. We moeten het moederdagontbijt maken'. Sanne springt haar bed uit. Samen gaan ze naar beneden naar de keuken. Papa stopt broodjes in de oven. Sanne mag de tafel dekken en mama's stoel versieren. Na een half uur ziet de tafel er prachtig uit. Versgebakken broodjes in een mandje. Glazen met vers geperst sinaasappelsap. Gekookte eitjes. Jam, kaas, hagelslag. En naast mama's bord een vaasje met bloemen. 'De tekening voor mama moet er nog bij', zegt Sanne. Papa loopt naar de boekenkast. Maar hij kan de tekening niet vinden. 'Ik dacht toch dat ik hem hier had neergelegd', zegt papa. Sanne knikt van ja. 'Hij zal misschien achter de kast gevallen zijn', zegt papa. Hij probeert erachter te kijken. Maar ziet niets. 'Ik moet de kast een stukje naar voren schuiven', zegt papa. Papa rolt de mouwen van zijn pyama op. Papa is sterk, maar ik ga hem toch helpen', denkt Sanne. Ze rolt ook haar pyamamouwen op. Samen proberen ze de kast een stukje naar voren te schuiven. En dan gebeurt het. Boeken en prulletjes vallen uit de kast. Het maakt een heel kabaal. Papa en Sanne staan verbouwereerd te kijken naar de rommel op de grond. Boeken liggen verspreid over de vloer. Mama's mooie vaas is in stukken gevallen. Mama heeft de herrie gehoord en is naar beneden gekomen. Verbaasd kijkt ze van de versierde tafel en de stoel naar de rommel op de grond. 'Is dat mijn verrassing voor moederdag. Ik ga maar weer naar bed. Volgens mij loop ik te slaapwandelen', zegt mama. Papa moet lachen om mama. Maar Sanne vindt het helemaal niet leuk. 'Papa heeft mijn cadeautje voor jou zoek gemaakt', zegt Sanne boos. 'Ja, Sanne had een mooie tekening voor je gemaakt. Ik had hem in de boekenkast gelegd', zegt papa. 'Oh, dan is het mijn schuld. Ik pakte gisteren een boek en vond inderdaad een tekening. Ik heb hem in de bureaula gedaan. Ik heb er niet naar gekeken', zegt mama. Mama loopt naar het bureau in de hoek van de kamer. Ze pakt de opgerolde tekening uit de lade en geeft hem aan Sanne. Sanne legt de tekening naast mama's bord. 'Ik ga lekker op mijn versierde stoel zitten. De rommel ruimen we straks met z'n allen op', zegt mama. 'Nee, jij mag niks doen vandaag. Sanne en ik gaan je de hele dag verwennen', zegt papa. 'Ja!' roept Sanne. Papa en Sanne zitten nu ook aan de tafel. Mama pakt Sannes tekening en rolt hem uit. 'Wat een prachtige tekening', zegt mama. Mama geeft Sanne op iedere wang een dikke kus. Sanne is weer helemaal vrolijk. 'En nu gaan we lekker ontbijten', zegt papa en geeft Sanne een knipoog. |